Potas jest ważnym minerałem pokarmowym i elektrolitem. Jego funkcje elektrolitu są przypisane do jego zdolności do dysocjacji na jony (naładowane cząstki) w roztworze, dzięki czemu pierwiastek śladowy jest w stanie przewodzić prąd. Pełna funkcja narządów i układów ludzkiego organizmu zależy od ścisłej kontroli poziomu tej substancji zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz komórek.
Czy potas jest ważny dla utrzymania potencjału błonowego?
Potas (K+) jest głównym dodatnio naładowanym jonem (kationem) w płynie wewnątrzkomórkowym, natomiast sód (Na+) pełni tę funkcję w płynie zewnątrzkomórkowym. Poziom potasu wewnątrz komórek jest około 30 razy wyższy niż na zewnątrz komórek, natomiast stężenie sodu w płynie wewnątrzkomórkowym jest około 10 razy niższe niż w płynie zewnątrzkomórkowym.
Ta różnica stężeń tych substancji na błonach komórkowych zapewnia gradient elektrochemiczny, który nazywany jest również potencjałem błonowym. Utrzymują ją specjalne pompy jonowe, zwłaszcza pompa potasowo-sodowa. Ścisła kontrola tego potencjału jest niezbędna do prawidłowego przekazywania impulsów nerwowych, pracy serca i skurczu mięśni.
Niedobór potasu jak i nadmiar mogą bardzo szkodzić zdrowiu.
Jak potas wpływa na metabolizm węglowodanów?
Niektóre enzymy potrzebują odpowiedniej ilości potasu, aby być w pełni aktywne. W szczególności ten pierwiastek śladowy, wraz z sodem, jest niezbędny do funkcjonowania pompy sodowo-potasowej, a także ma znaczenie dla aktywności kinazy pirogronianowej, ważnego enzymu metabolizmu węglowodanów.
Jakie są objawy niedoboru potasu w organizmie?
Hipokaliemia występuje, gdy poziom potasu w osoczu jest bardzo niski. Stan ten jest zwykle spowodowany nadmierną utratą pierwiastka śladowego, co może być spowodowane długotrwałą biegunką, wymiotami, przyjmowaniem niektórych leków moczopędnych i innych. Hipokaliemia może być również wywołana przez niektóre zaburzenia metaboliczne i pewne formy chorób nerek. Objawy tego stanu związane są ze zmianami metabolizmu komórkowego i potencjału błonowego.
W szczególności u osoby może wystąpić osłabienie mięśni i zwiększone zmęczenie, skurcze i porażenie jelit (co z kolei objawia się zaparciami, wzdęciami brzucha, a także odczuciami bólowymi). Przy przewlekłym niedoborze tworzą się kamienie nerkowe i rozwija się nadciśnienie. Ciężka hipokaliemia może prowadzić do zaburzeń rytmu serca i porażenia mięśni, które mogą być śmiertelne.
Jak poziom potasu wpływa na profilaktykę udaru mózgu?
Ludzie żyjący w uprzemysłowionych krajach Zachodu odżywiają się zupełnie inaczej niż ci, którzy żyli przed rewolucją rolniczą i nie spożywali przetworzonej, wysoko rafinowanej żywności. W szczególności normalna dieta współczesnego człowieka obejmuje trzykrotnie większe ilości chlorku sodu (soli) niż potasu w stosunku molowym. Naukowcy sugerują, że takie cechy współczesnej diety mogą przyczyniać się do powstawania wielu chorób przewlekłych.
Spójne dowody z badań obserwacyjnych sugerują, że zwiększone spożycie sodu w diecie zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. W kilku prospektywnych badaniach kohortowych stwierdzono również odwrotny związek między ryzykiem udaru mózgu a spożyciem potasu. Metaanaliza takich badań wykazała, że dzienne spożycie 3510-4680 mg tego mikroelementu było skorelowane z 30% redukcją ryzyka udaru mózgu.
Więcej o potasie przeczytasz w tym artykule – Potas – właściwości, skutki nadmiaru i niedoboru
Zobacz: Zdrowie i Choroby
Artykuł może zawierać linki do stron i treści od Partnerów, dzięki którym portal jest bezpłatny.