Nadwzroczność, zwana też dalekowzrocznością, jest najczęściej występującą wadą wzroku, która występuje w początkowym okresie życia. Powinna samoczynnie ustąpić, jednak istnieje szereg objawów, na które powinieneś zawsze zwracać uwagę. Sygnalizują, że wada wzroku nie ustąpiła samoczynnie i dziecko wymaga pomocy okulisty. Kiedy mniej więcej ustępuje nadwzroczność i czy jest się czym martwić? Czy nadwzroczność u niemowlaka jest groźna?
Nadwzroczność u dzieci – na czym polega?
Dalekowzroczność u dzieci naturalnie występuje w pierwszych okresach życia. Po urodzeniu wzrok jest najsłabiej rozwiniętym zmysłem i wymaga czasu, aby prawidłowo się wyostrzyć. Utrzymuje się średnio do trzeciego roku życia i wynosi +1,5 lub +2,0 dioptrii. W miarę wzrostu gałki ocznej maleje.
Naturalne jest to, że niemowlaki oraz dzieci mają małe oczy, a w nich odległość między siatkówką a rogówką jest krótka. Z tego powodu nazywamy ten stan fizjologiczną nadwzrocznością. Dodatkowo ten stan wzmaga bardzo kulisty kształt soczewki. Dopiero przy wzroście oka i wydłużaniu się osi – wada ulega znacznemu zmniejszeniu i dochodzi do równowagi pomiędzy długością oka a mocą układu optycznego. Nazywane jest to normowzrocznością, a stan oka określa się jako miarowy. Wówczas całe światło skupia się prawidłowo na światłoczułej siatkówce.
Nadwzroczność u niemowlaka
Wada wzroku – kiedy udać się do lekarza?
W pierwszych latach życia bardzo ciężko jest wyłapać nieprawidłowości i ocenić, czy dziecko się rozwija, czy może pojawiły się problemy ze wzrokiem. Dzieci posiadające nadwzroczność same próbują radzić sobie z trudnościami i najczęściej wykorzystują do tego akomodację, która uruchamia konwergencję. Niestety taki wysiłek mięśni oka powoduje często ból i dyskomfort.
Przyczyny powstawania krótkowzroczności nie są dokładnie określone. Przede wszystkim główną rolę odgrywają czynniki dziedziczne, a w dalszej kolejności długotrwała praca z bliska lub brak spójności pomiędzy wzrostem gałki ocznej a wzrostem naszego ciała. Objawy, które powinny zwracać Twoją uwagę na pojawiające się problemy ze wzrokiem to:
- Ból głowy i ból oczu – dziecko pociera oczka, zgłasza, że główka go boli, często trzyma się za głowę lub oczy. Powodem najczęściej jest stałe nadwyrężanie mięśni oczu i kompensacja wady.
- Zez – jest to czynnik najmocniej alarmujący rodziców. Najczęściej wywołany jest syndromem leniwego oka. Polega on na tym, że oko słabsze zostaje wyłączone z widzenia, a sam mózg skupia się na wykorzystywaniu tylko zdrowego oka. Zez pojawia się wtedy, gdy wada różni się w obu gałkach ocznych lub jedna z nich posiada niedokształcony nerw wzrokowy. Nie zaniedbuj takiego sygnału, ponieważ z czasem powrót do widzenia dwuocznego będzie niemożliwy.
- Duża niechęć do rysowania i czytania – praca z bliska wywołuje u dziecka dyskomfort, ponieważ nie widzi i nie potrafi rozpoznać kształtów z powodu rozmazanego obrazu. Jeśli Twoje dziecko w trakcie rysowania zaczyna się bardzo frustrować i denerwować, to jest to sygnał, że profilaktycznie należy odwiedzić okulistę.
Nadwzroczność u niemowlaka
Jeśli zaobserwujesz objawy nadwzroczności u swojego dziecka, to musisz udać się do lekarza okulisty. Nie zawsze taka wizyta kończy się nałożeniem okularów, ponieważ u małych dzieci, które nie posiadają zeza, nie ma potrzeby korygowania wady. Wskazane są jedynie kontrolne wizyty u okulisty.
Jedną z metod korekcji wzroku są okulary, które wykonano ze specjalnie miękkiego tworzywa. Dodatkowo można z dzieckiem wykonywać ćwiczenia zalecone przez okulistę. Są zwykle bardzo proste i polegają na czytaniu tekstu różnej wielkości lub czytaniu tekstu do góry nogami.
Zobacz: Zdrowie i Choroby
Artykuł może zawierać linki do stron i treści od Partnerów, dzięki którym portal jest bezpłatny.